من نیاز جنسی دارم یا عاطفی؟ / سلیم احمدنژاد

1. مقبولیت

یک پسر نیازمند حس شرایطی است که در آن فارغ از جایگاه اجتماعی، موقعیت شغلی ، تحصیلی و ..... حضور او در خانواده ارزشمند جلوه داده شود.

2. اعتماد

یک پسر به هیچ وجه نباید این حس را پیدا کند که خانواده نسبت به او بی اعتماد است و او را فرزند خوبی نمی دانند، در یک پسر احساس اینکه خانواده نسبت به او بی اعتماد است دقیقا مساوی مرگ عاطفی اوست.

3. اخلاق

یک پسر دوست دارد در خانواده با احترام با او برخورد شود.

هنگامی که پسر در خانواده با مواردی همچون پرخاشگری مواجه میشود زمینه ای در او ایجاد میشود تا به اخلاقیات پایبند نباشد.

زمانی که پسر به سن بلوغ می رسد و نیازهای عاطفی او تامین نمیشودخود را فردی می داند که اخلاق در او مرده، آدم قابل اعتمادی نیست و مقبولیت لازم را ندارد یا به اصطلاح"آب از سر او گذشته" و این موضوع باعث میشود از خانواده گریزان گردد.

پسر در این حالت احساس کمبود میکند کمبودی که با توجه عدم آموزش های لازم در حوزه ی روانشناسی ، دقیقا نمی داند که چه چیزی کم دارد، او فقط میداند که آرامش نداردو در به در دنبال آرامش می گردد.

زمانی که یک پسر آرامش ندارد ، از خانواده گریزان است و احساس میکند که آدم مقبولی نیست. با توجه به تهاجم فرهنگی  و نابهنجاری های اجتماعی موجود ، به این نتیجه می رسد که با برقراری ارتباط جنسی میتواند به آرامش دست یابد و در این هنگام که پسر اخلاقیات را از خود به دور میداند و چون تحت فشار روحی است میتواند دست به هر ارتباط جنسی ناسالم بزند.

پسر اخلاقیات را کنار گذاشته و از هر طریقی که شده اولین ارتباط جنسی رو تجربه میکنداما به آرامش نمیرسد. او سعی میکند پرده ی دیگری از ارتباط جنسی را تجربه کند تا شاید در پرده ای دیگر به آرامش برسد اماپرده های دیگر نیز باعث به آرامش رسیدن او نمی شوند چرا که او اصلا به آن صورت که باید نیاز جنسی نداشته است و دوای درد او ارتباط جنسی نبوده است.

و این تجربیات بیجا باعث میشود تا شخصیتی در پسر بوجود بیاید که در اصطلاح به آن می گویند "تنوع طلبی". حال باید از روانشناسان و مسئولین پرسید که چه اقداماتی انجام داده اند؟ یا چه برنامه هایی دارند برای اینکه یک پسر نیازهای واقعی خود را بشناسد؟

حال باید از والدین پرسیدآیا متوجه هستند که پسران جوانشان وقتی به سن بلوغ می‌رسند و احساس مرد بودن میکنند  باید به نیازهای عاطفی آنان پاسخ داد؟ بیشتر روی سخنانم با خانواده هایی است که برای مثال پسرشان به سن هجده - نوزده سالگی رسیده و گواهینامه دریافت کرده اما هیچ وقت ماشین را در اختیار او قرار نمیدهند تا با خودروی شخصی به دانشگاه رفته و برگردد.

شما باید بدانید که اگر پسرتان پانزده شانزده ساله شده و دوست دارد که رانندگی کند باید در خیابانی خلوت ماشین را در اختیار او بگذارید. او با احتیاط رانندگی کند و شما در صندلی بغل نشسته و رانندگی او را کنترل کنید. در غیر این صورت او حتما روزی سوئیچ را از جیب شما خواهد دزدیدو مطمئن باشید اگر او سوئیچ را بدزدد اینبار دیگر نگاه نخواهد کرد که خیابان سرعت گیر یا چاله چوله دارد یا نه.

او حتی به تابلوی"به مدرسه نزدیک میشوید" هم توجه نخواهد کرد و به سبکی رانندگی خواهد کرد که دوست دارد.